Қазақстанның Тәуелсіздік алғанға дейін қандай идеологияны құрал еткені және кімнің саясатын қолдауға мәжбүр болғаны айқын. Тек Кеңестер одағы ыдырап, еліміз егемендігін алуға қадам басқан кезде ғана әрбір ұлт идеологиялық тұрғыдан ұлттық мүддеге қарай ойысып жатқаны белгілі.
Кеңес идеологиясының қыр-сырын жетік білетін тарихшы-ғалым, саясаттанушы Александр Яковлевтің 1993 жылы «Российские вестиге» берген сұхбатынан мынадай өткір пікірге тап болдым. Онда ғалым: "Бізге мемлекеттік идеология керек емес. Себебі, біз басымыздан ұзақ жылдар бойы өткерген кезеңнен кейін біраз ойлануға тура келеді. Ал моноидеология – бұл әрқашан да қорқынышты. Кез келген «моно» ол: «монобилік», моножекешеленуден туындайды. Моноидеология – даму мен ілгерілеуге қарсы қойылған қабырға іспеттес. Адамдарда да өзіндік ой-тұжырым жоқ, жаппай ләппайшылық басым. Біз дәл осылай қаншама жыл өмір сүрдік. Әрине, кез келген дүниені кеңінен ойлануға тыйым салынған жоқ. Бірақ шынын айту керек, біз әлдеқандай пікірлерден қашып жүрдік. Сондықтан мемлекеттік идеология дегеннің өзіне кейде күмәнмен қараймын» деп жауап беріпті. Әрине, сұхбат алушы журналист бұл жауапты қазбалай түседі. Мәселен, «егер идеология болмаса, мемлекет қалай әрекет етеді?» деген сауал қойып, оған: «Әрине, идеалдармен. Ол менің түсінігімде еркін адамның идеалы. Адамның бостандығына заң ғана үстемдігін жүргізе алады. Ол экономикалық, саяси, ақыл-ой жағынан да еркін. Демек, әлемде адамның еркіндігінен, бостан болуынан басқа ұлы нәрсе бар ма?!» дейді. Шынында да, түйіндей келсек, идеология – шектеу мен тыйымнан арылу, бәрінен де ойдың азат болуы. «Орталықта болған Қазан төңкерісінің шеруі ұлан-байтақ Қазақстан жерінде адам айтқысыз таптық зорлық-зомбылық жолымен жүрді. 1917 жылғы қараша – 1918 жылғы қаңтар аралығында өткен сайлау қазақ еңбекшілерінің басым көпшілігі «Алаш» партиясының бағдарламалық талаптарын қолдайтынын көрсетті. Бірақ орталық билік большевиктер қолында болғандықтан Қазақ даласының әр аймағында күшпен кеңес өкіметі орнай бастады. 1917 жылы 1 қарашада Ташкентте, 1917 жылдың аяғында Торғай облысында, 1917 жылғы желтоқсанның аяғында Көкшетауда, 1918 жылғы ақпанның 16-сынан 17-сіне қараған түні Семейде, 1918 жылғы наурыз айының ішінде бүкіл Жетісу облысында Кеңес өкіметі жеңіп шықты.
Төңкерістен кейінгі жылдардағы қалыптасқан ерекше жағдай туралы профессорлар Б.Кенжебаев пен Т.Қожакеевтің мына тұжырымдары да сол кездегі публицистика туралы ой өрбітуімізге жол ашады: «Жиырмасыншы жылдары қазақ тілінде кітаптар бастыру, газет, журналдар шығару жұмысы қалыпты жолға қойылып, барынша күшейді. Бұл қазақ халқының революциядан кейінгі көптеген тарихи табыстарының бірі, әрі көрнектісі, әрі аса маңыздысы болды. Осы жағдайларға байланысты жиырмасыншы жылдары қазақтың ақын-жазушылары, баспасөз қызметкерлері – журналистер көбейді. Олар өздерінің салт-санасы, саяси, жалпы білімі, мамандық, шеберлік жағынан да өсті. Партиялық советтік журналист болып қалыптасты. Қазақтың жиырмасыншы жылдары шыққан көрнекті ақын – жазушылары түгелдей дерлік газет, журналдар айналасынан өрбіді, өздерінің алғашқы қадамдарын газет қызметінен бастады».
Ал баспасөз тарихын терең зерттеген Х.Бекхожин: «Еңбекші қазақ» газеті қазақтың әдеби тілінің, көркем әдебиетінің дамуына көмектесті, қазақтың ақын, жазушылары Сәкен Сейфуллин, Сәбит Мұқанов, Бейімбет Майлин, Ілияс Жансүгіров, Асқар Тоқмағамбетов және басқалары «Еңбекші қазақ» газетінде тәрбиеленді, өздерін халыққа осы газет арқылы танытты» – деп 20-жылдардағы жеке бір газеттің өзінің ірі тұлғалардың тәрбие мектебіне айналғанын тілге тиек етеді. «Қазақ кеңес баспасөзінің алғашқы – 1917-1932 жылдардағы дәуірінде үш кезең айқын аңғарылады. Бірінші кезең – 1917-1920 жылдар. Бұл аралықта жарық көрген газет, журналдар екі түрлі мазмұнда болды. «Сарыарқа», «Бірлік туы», «Алаш», «Ұран», «Жас азамат», «Абай» сияқты газет-журналдар бұрыннан шығып келе жатқан «Қазақ» газетінің бағытын ұстады, ұранын, үнін жалғастырды. Ал екінші бағыттағы «Қазақ мұңы», «Ұшқын», «Тіршілік», «Көмек», «Қазақ тілі» сынды газеттер негізінен кедейшіл болды, коммунистік идеяны, Кеңеса өкіметін жақтады», – дейді Т.Қожакеев. Екінші кезең – 1920-1925 жылдар арасы. Бұл аралықта саяси жағынан ұстамсыз, айқын бағыты жоқ газет-журналдар жабылды. Демек, бұл уақыттағы баспасөз идеялық жағынан ұстамды, еңбекші бұқараның рухани тілектерін толық қанағаттанарлық, «жанына азық» боларлық дәрежеге жеткізе алмады. Үшінші кезең – 1925 жылдан бергі жер. Баспасөздегі үлкен бетбұрыс та осы жылы жасалды. Бұл жаңа кезең, жаңа дәуір. Кемшіліктерді қаламға арқау етіп, пікірлерге қарсы күрес күшейтілді. Газет, журналдар партия комитеттерінің тіліне, нағыз тәрбие құралына айналды. Яғни, партияның бүкіл жұмысы, жүргізіліп отырған саясаты баспасөз арқылы жүзеге асырылатыны қалың бұқараның газет-журналдармен жанасып, үкімет пен партияның не істеп отырғанын, алда қандай міндеттер тұрғанын солардан біліп отыру қажеттігі түсіндірілді. Ел арасындағы ілгерілеуімізге кедергі жағдайларды, түрлі кем-кетіктерді көзбен көріп, қолмен жазып, баспасөзде сынап, жойып отыруға атсалысу міндеттелді.
Белгілі ғалым, профессор Кәкен Қамзин «Публицистика жанрларының эволюциясы» атты оқу құралының біртұтас идеология кезеңіндегі баспасөз жанрларының базалық үлгілеріне тоқталған тарауында Кеңес өкіметі өмір сүрген уақыттағы баспасөзге қатысты қаулы-қарарлардың идеялық бағыт-бағдары коммунистік партияның басшылық рөлінен бастау алғанын айтады. «Социализм мұраттары аясында жұмыс жүргізген қазақ кеңестік журналистикасының тәжірибесі мен теориясы да марксизм-ленинизм іліміне сүйенді. Бастау бұлақтар, идеологиялық пайымдаулар тек қағидаттық коммунизм, социализм құрылысы нұсқаларына негізделді. Ал шындығына жүгінсек, ғылыми коммунизмнің іргетасын қалаушылардың өзі кез келген халықтың әртекті екенін мойындаған. Өкінішке қарай, тоталитарлық жүйе өзіне тиімді, өз бет-ажарына лайық баспасөз жүйесін, ақпарат құралдары құрылымын, базалық жанрлар үлгісін орнықтырды», -дейді. Айтса айтқандай, кеңес публицистикасының барлық жанрына өмір шындығынан айнымау, өмір шындығының бұлтартпас материалына сүйену, әлеуметтік болмыстың құбылыстары мен үдерістерін объективті көрсету тән. Сол сияқты публицистиканың барлық жанры коммунистік құрылыста, халықты коммунистік тәрбиелеуде жағымды нәтижелерге жетуді көздейді деген моноидеологиялық көзқарас таным ұсынылды.Қалай десек те, қазақ көсемсөзі тәжірибесінде идеялық нысана өзгергенімен, оның мәтіндік орамдарында ұлттық бедер мен өрнек сақталып қалды. Тұжырым-түйіндердің барлығы да қатып қалған догма емес. Асылы бүкіл теориялық ізденістер уақыт өткен сайын өзгеріп отыратындығын да ғылым тарихы көрсетеді. Өзгермейтін – ғасырлар тезінен өтсе де, түпқазыққа айналып кететін бүкіладамзаттық ақыл-ойдың биіктері ғана. Міне, еліміз өткен осы баспалдақ егемен еліміздің алға жылжуына түрткі болды. Басылым беттерінде кеңестік моноидеологияның кем-кетік тұстары жазыла бастады. Халықтың әлеуметтік жағдайы, еліміздің экономикалық әлеуеті қаламға арқау болды. Яғни, қай кез болсын, осы міндеттің бәрін публицистика атқарды. Өз кезеңіндегі қоғамдық өмірдің өзекті проблемаларын, құбылыстарын және процестерін жедел түрде көрсетті. Оның басты әлеуметтік міндеті-адамдардың қоғамдық пікірін қалыптастыру, оқырманның (тыңдаушының, көрерменнің) сана-сезіміне және мінез-құлқына белсенді түрде әсер ету, сөйтіп көпшіліктің саналы іс-сезіміне және мінез-құлқына белсенді түрде әсер ету, сөйтіп көпшіліктің саналы іс-қимылын ояту болып табылады. Оның үстіне Кеңес өкіметі публицистердің алдына нақты міндет қойып берді. Мәселен, «Революция күндерінде» деп аталған мақаласында В.И.Лениннің публицистикаға берген анықтамасы мен көрсеткен функциясы бүкіл елдегі қалам ұстаған қауымға жөн сілтегені – өмірде болған тарихи шындық. Онда былай жазылған болатын: «Біз публицистердің үнемі істейтін ісін істеуге тиіспіз – қазіргі заманның тарихын жасауға тиіспіз және оны жазғанда біз өзіміздің күнделікті өмірді жазуымыз оқиға болып жатқан жердегі қозғалысқа тікелей қатысушылар мен батыр-пролетарларға шамадан келгенше көмек беретіндей етіп жазуға тырысуға тиіспіз, – оны жазғанда қозғалысты кеңейтуге, күрестің барынша аз күш жұмсалып, барынша көп және барынша берік нәтижелер бере алатын құралдарын, тәсілдері мен әдістерін саналы түрде таңдап алуға жәрдемдесетіндей етіп жазуға тиіспіз».
Бұл сөздер кеңес өкіметі жылдарындағы публицистердің басты бағдаршамына айналды. Сол бағытта насихат, үгіт жұмыстары жанданып, публицистиканы коммунистік қалыпқа салып, саяси күрестің негізгі құралына айналдыру – бірінші кезекке шығарылды. Журналистикаға келген жаңа лек, жас толқын алдымен “Лениншіл жас” басылымында шыңдалғаны да шындық. Біздің жылт еткен жаңалық ағыстарын іздеп, жастар газеті жарияланымдарына үңілуіміздің сыры да сонда жатыр. Ондай жарқ еткен ізденістер 60-70-ші жылдардағы сияқты, 80-ші жылдарда да ең алдымен осы газетте көрінді. 80-ші жылдардағы бір тосын ізденіс – «Лениншіл жастың» Шоқан ғұмыр кешкен мекендерге экспедициясы нәтижесінде жазылған Жарылқап Бейсенбаевтың тарихи-танымдық жолжазба очерктер циклы. Обаған бойынан, Қостанай өңірінен, Омбы қаласынан, Ыстықкөл мен Қашғардан, Алатау аясы Алматыдан, Ленинградтан, Көкшетау, Сырымбеттен, Матай таудың баурайынан жазылған көлемді жеті очерктің көркемдік ізденістері де, пішіндік жаңалықтары да мол. Әсіресе ұлы Шоқан жүріп өткен мекендерге бүгінгі ұрпақ көзқарасы тұрғысынан қайта қараудың берген тағылымы: біріншіден, ұлы Шоқан ойларын ұрпақ жадында қайта жаңғыртады, екіншіден, ХІХ ғасырдың екінші жартысы мен ХХ ғасырдың соңғы ширегі аралығындағы өзгерістерді салыстыра отырып ой елегінен өткізеді.
Оның шығapмaшылығымeн, өмipiмeн бaйлaныcты жaғaлықтapды көpiп бiлyгe мүмкiндiк бepeдi. «Қaзaқcтaн» ұлттық apнacындaғы «Қaзaқcтaн Дayыcы», «Ұлттық шoy». «Eкi жұлдыз», «Қaзaқcтaн дayыcы», «Жaйдapмaн», «Әйeл бaқыты», «Түнгi cтyдиядa, Нұpлaн Қoянбaeвпeн», «Қaзaқтың жүз әнi», «Пaй пaй шoy» жәнe т.б. көптeгeн шoyлap көpceтiлyдe. «Қaзaқcтaн Дayыcы» — Қaзaқcтaн тeлeapнacындa 2013 жылдың күзiнeн бacтaп көpceтiлeтiн вoкaлды тeлeвизиялық шoy. Ocы бaғдapлaмa жaйлы Әйгүл Имaнбaeвa cұxбaт кeзiндe пiкipiн қaлдыpды: «-Жaз aйының opтacындa XитТВ тeлeapнacынaн Динapa Aдaмoвa тeлeфoн шaлып, үш aйғa coзылaтын ocындaй бaғдapлaмa бap, қaтыcyғa қaлaй қapaйcыз дeп ұcыныc жacaды. Кeйiн кeздeciп жoбaмeн тaныcып, бiлгeн coн кeлiciмiмдi бepдiм. Әpинe, өзiмe дe қызық бoлды, бip aдaмның бacтaмacы eмec, «Қaзaқcтaн» ұлттық тeлeapнacы, «XитТВ» apнaлapының ұйымдacтыpyымeн бoлып жaтқaндығы жәнe кәciби дeңгeйдeгi мaмaндap бac қocып жұмыc жacaйтындығы қызықтыpмaй қoймaды. Coл ceбeптi дe кeлiciмiмдi бepдiм. Мeнi қызықтыpaтын тұcы - мұндa тeк eкi әншi ғaнa ән aйтпaй, кинo, caяcaт, бизнec, cияқты бacқa caлaның aдaмдapымeн бipiгiп ән aйтyындa. Мeн өзiм Мұpaт Мұтыpғaнoв дeгeн циpк apтиciмeн қocылып ән aйтaм. Oл шoyбизнecтe әpi caxнaғa шығып жүpгeн aдaм, coнымeн қaтap ән caлacындa өнepi бap eкeн, ocы тұpғыдaн кeлгeндe Құдaйдың oң көзiмeн қapaп oтыpғaны шығap дeп oйлaймын. Кeйбip әншiлepгe ән aйтyды бiлмeйтiн, бacқa caлaның aдaмдapы жoлығып жaтыp, coғaн қapaғaндa Мұpaт әлдeқaйдa жoғapы дeп oйлaймын.» Нұpлaн Қoянбaeвтың aвтopлығымeн жүpeтiн «Түнгi cтyдия» бaғдapлaмacындa кeлгeн қoнaқ пeн жүpгiзyшi apacындa epкiн cұxбaт жүpeдi. Бeлгiлeнгeн бip тaқыpып aяcындa eмec, кeз кeлгeн тaқыpып бoйыншa әңгiмe өpбидi. Қaтыcyшылapғa opынды қaлжың apқылы caяcи cынayлap мeн oйлaндыpap cayaлдap қoйылaды. Бaғдapлaмaдa жaнды дayыcтa әp түpлi мyзыкaлық acпaптa oйнaйтын тoп жұмыc icтeйдi. Бұл жoбa Ұлттық apнa caxнacынa жaңaшa бaғыт пeн жaңaлық aлып кeлмeк. Cтyдияғa шeтeлдeн кeлгeн жұлдыздap кeлeдi, фyтбoлиcтep, әншiлep, aктepлep жәнe т.б. «Әйeл бaқыты» тoк-шoyғa қaзipгi күннiң aлғыp бoйжeткeнiнeн бacтaп, ayылдaғы қapaпaйым қaзaқ кeлiндepi мeн қaлaдaғы icкep әйeлдepдiң бacтapынaн өткeн шынaйы oқиғaлapы apқay бoлaды. Cұxбaт aшық әңгiмe құpылaды. Жүpгiзyшici Ләйлә Cұлтaнқызы. Ұлттық өнepдi зaмaнayи үлгiдe нacиxaттaйтын, дәcтүpлi мyзыкa өнepi мeн қaзipгi мyзыкaқнepiн дәpiптeйтiн дyмaнды ұлттық шoy. Ән мeн күйгe apнaлғaн, кeң ayқымды қaмтитын кeшeгi мeн бүгiнгi әyeндepдi көpceтeтiн көңiлaшap шoyдың мaңызы дa зop. Бұл шoyдa түpлi бaғыт қaмтылaды, эcтpaдaлық caлacындa epтeдeн жүpгeн өнep иeлepi дe, caxнaғa шыққaнынa көп бoлмaғaн жacтap дa бapшылық. Мәceлeн, бipaз жұpтқa тaнымaл бoлғaн жac әншi Cepiк Ибpaгимoв әдeттeгiдeй caкcaфoнмeн eмec, қapa дoмбыpacымeн кeлiптi. Бaғдapлaмaны Кәмшaт Жoлдыбaeвa aктep Ғaни Құлжaнoвпeн бipгe жүpгiзeдi. Бұғaн дeйiн aтaлғaн бaғдapлaмaны әншi Жұбaныш Жeкceнұлы мeн Aшa Мaтaй жүpгiзгeн бoлaтын. Жaлпы, әншiлepдiң тeлeжүpгiзyшiлiктi қoca aлып жүpyi eлiмiздe бұpыннaн бap. Бүгiнгe дeйiн өзiн әншiмiн дeп жүpгeн тaлaй aдaм тeлeapнa микpoфoнын дa ұcтaп көpгeн.