22 Мамыр 2013, 04:53
Шығармашылықта емес, жай тіршілікте де ұстаздың әсері көрініп тұрады.
Ақша талғамға қызмет етеді.
Кейде жоқтықтың өзі жаңа моданың тууына себепкер болады.
Ақындар тірлігінде жалпы логикаға сыймайтын құбылыстар жиі болады.
Өнер адамы үшін шығармашылықта үшін, тіршілікте болсын, ең ақыры киім – кешекте болсын, ешкімге ұқсамау – басты міндет.
Өз басым қазақ тарихын біздің елімізге арақ-шарап деген пәленің келгенге шейінгі, келгеннен кейінгі дәуірі деп екіге бөлген дұрыс болар еді деп ойлаймын.
Жалпы арақ-шарап келгенше ұлттық мәдениет, ұлттық дәстүр қауіпсіз тірлік кешкен тәрізді.
Арақ-шарапқа дейінгі шейінгі дәуір-қымыз дәуірі. Әдебиет пен өнер үшін бақытты, кем дегенде жартылай бақытты кезең.
Егер шатақ шығару керек болса, қымыздың өзі жетіп жатыр. Ал шабыт шақырып, шығармашылықпен шұғылдану қажет болса қымыздан артық ішімдік жоқ!
Арақ ішіп жақсы бірдеңе жазды дегенге сенбеймін.
Көптеген классикалық әндер мен классикалық өлең-жырдың бастауында қымыз тұрғаны ақиқат
Қымыз дәуірі-серілер дәуірі.
Сәнді киіну- сал, серілер үшін негізгі шарттың бірі.
Күйтабақты бір аударып салатын, әйтпесе тіпті басқасын қоятын кез болды-ау деймін.
Көлігі бардың қашанда өрісі кең.
Махаббат ол-ең алдымен өмір. Ал өмір біз ойлағаннан гөрі күрделі, әлдеқайда күрделі құбылыс.
Қай бұрышта, қай қалтарыста қай зұлымның қандай қару ұстап тұрғанын білу қиын.
Кез-келген қарым-қатынастан, тіпті төсектік қарыс-қатынастың өзінен махаббат іздеу дұрыс бола бермейді. Ал нағыз махаббат дегеніміз-өткінші жаңбыр емес. Ұлы сезім.
Үйкүшіктік жалпы адамға тән қасиет емес.
Көкжиегің кең болмай көп көрмейсің.
Көп көрмеген көп біліп жарытпайды.
Алысты аңсау, оның ар жағында не бар екен деп аласұру адам баласына құдай берген
қасиет.
Кейбіреулер үшін үйден шықпау-түрмеден шықпаумен бірдей.
Оппозиция деген – мәдениеттің ең жоғарғы түрі.Егер баяғыдай бір партиялық болса, оның кемшілігін ешкім айтпаса, сонда ол қалай түзеледі?
«Оппозиция – әйеліңнен басталады» Ол сенің жанашырың.
Әдебиетте саған көзіңнің тірісінде қоғамның берген бағасы – анық баға емес.
Өз бағаңды көтеру үшін біреудің бағасын түсіріп керегі жоқ
– Өзіңнің балаңа да, қаламдас інілеріңе де ақыл айтайын деп айтпайсың.
– Жас кезінде адам өзіне қатты сенеді және сенім болмаса ол әдебиетке келе алмайды. Қайшылықта қатаяды. Егер дұрыс түсінсе, ол бақытты, ал бұрыс түсінсе де сенің айтқаныңа қайта қоймайды. Бірақ соққы, таяқ жеу деген болады. Содан кейін ақыл кіреді. Ақылдың өзі көшеде жатқан жоқ. Жас кездегі сүрінгеннен, құлағаннан, әке-шешеден, көршілерден, замандастардан жеген таяқ ақылға айналады.
Дереккөзі: «Ұлт.кз» порталы.